Arama sonuçlarınız

MASKELİ BİR ADAM Maximus Batten yirmi yıl önce annesi ile babasının cinayete kurban gidişine tanık olmuştur. Artık Wakefield Dükü olan Maximus günlerini parlamentoya yön vererek geçirmektedir. Fakat geceleri St. Giles Hayaleti olarak bu tehlikeli muhitte katilin izini sürmektedir. Bir gece...

İntikam ve hırs… İyilik veya kötülük… Siyah ile beyaz… Ve zıtların arasında savrulan hayatlar… Konstantinopolis’in İstanbul’a dönüştüğü yıllar… Hıristiyan hasımlarının Büyük Kartal diye andıkları Fatih’in, şehrine âlimleri davet etmekle kıvanç duyduğu, devletini ilimle ve sanatla...

En yakın arkadaşınıza güvenirsiniz... Peki, o bir yabancıya dönüştüğünde ne yapacaksınız? On altı yaşındaki Cara Lange, çocukluk arkadaşı Zoe’den ayrıldığından beri yapayalnız kalmıştı, hiç arkadaşı yoktu. Sıradan bir günde okulda yaşadığı bir olay onu, okulun alay konusu haline...

Daha kütüphanemin olmadığı zamanlar lise ikinci sınıfta ilk tasavvuf kitabım sevgili babamın almış olduğu Gazzalî’nin Kimyâ-yı Saâdet’iydi. Ne Gazzalî’yi tanıyordum, ne de bu kitabın adını anlıyordum o günler. Ancak Mutluluk Kimyası’nı çok sevmiştim. Yıllar sonra bu büyük düşünürün küçük...

Eski günlerden kalma bir sızıyı inliyor zaman. Eski günlerden kalma bir yarayı kanıyor an be an. Yine gecenin koynuna aldığı bir acizim ben. Yine gecenin yüreğine ok gibi saplanan bir sancıyım. Uykusuzluk gözbebeklerimde, doğup büyüdüğüm bu mekânda sanki bir yabancıyım. Hava çok soğuk…...

Evet, Şeyma kırmıştı gönlünün zincirlerini. Hem de yüzlerce insanın gözleri önünde, kimseye fark ettirmeden kırmıştı zincirleri. Çözmüştü dilinin kemendini ve tercüman olmuştu Yasin’in bir türlü kendisine açmaya cesaret edemediği duygularına. Şeyma, kendi kendine ilanı aşk ediyordu sahnede...

Son kez, köye koşar adım giden toprak yola baktım. Papatyaların, mor menekşelerin ve yaban güllerinin arasından kıvrıla kıvrıla köye inen yol… Kim bilir kaç defa o yolu yaya yürümüştüm ve kaç defa, ayaklarımı çamura bulayan o yola lanetler yağdırmıştım. Evet, yolun sonuna gelmiştim artık. Ama...

Düzen Adamı çocukluğundan itibaren normalliğin peşine düşen Marcello’nun hayatı ekseninde toplumsal alışkanlıkların ikiyüzlülüğünü ortaya koyuyor. Alberto Moravia kahramanı Marcello’nun takıntı derecesindeki normallik arzusunu bir dürtü olarak tarif ediyor: “Kabul gören genel bir kurala uyma...

Ruhumu gömdüğüm yer hala belli.. Güneşi özledim, Sonra seni.